ارزیابی آموزش های مبتنی بر یادسپار در اداره بیماران دچار مسمومیت

زمینه و هدف: امروزه، آموزش پزشکی با پیچیدگی های زیادی از جمله افزایش بالقوه حجم اطلاعات در محیط های آموزش نظری و بالینی همراه است که نیازمند اتخاذ راهکارهای جدید برای به خاطر سپردن مطالب با استفاده از روش های آموزشی مناسب می باشد. مطالعه حاضر، با هدف بررسی تأثیر آموزش های مبتنی بر یادسپار در بین کارورزان پزشکی بخش اورژانس انجام گرفت. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود که در آن با روش نمونه گیری متوالی در یک بازه زمانی 24 ماهه، 120 نفر از کارورزان بخش اورژانس بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) با استفاده از یک پرسش نامه خودایفا (78/0 = cronbach¢s alpha) در دو نوبت (ابتدای دوره دو ماهه بخش و انتهای دوره)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه مداخله (60 نفر) علاوه بر آموزش های معمول و استاندارد بخش، به کمک کلاس حضوری و اسلایدهای آموزشی، تحت مداخله آموزش تئوری مبتنی بر یادسپار قرار گرفتند که شامل انواع تکنیک های یادسپاری (سری نام، شعر رمزی و کلید واژه) و با موضوع اداره بیماران دچار مسمومیت بود. این کار برای گروه شاهد انجام نشد. در پایان دوره آموزشی بخش اورژانس، پرسش نامه دوباره به کارورزان تحویل داده شد و امتیازات قبل و بعد از دوره به تفکیک دو گروه مقایسه گردید. یافته ها: تفاوت میانگین نمرات دو نوبت آزمون در دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (001/0 > p). در گروه مداخله، تفاوت نمره نوبت اول با نوبت دوم، ‏95/3 ± 53/4 ‏‏به دست آمد که قدری کمتر از گروه شاهد (26/3 ± 73/6‏) بود (002/0 > p). نتیجه گیری: انجام آموزش های مبتنی بر یادسپار برای کارورزان بخش اورژانس، تأثیری در بهبود آگاهی آن ها در اداره بیماران مسموم نداشت، اما شواهدی مبنی بر مفید بودن این روش در برخی حوزه های آموزشی پزشکی وجود دارد. اگرچه بیشتر شواهد موجود بیانگر تأثیر مثبت این روش در آموزش پزشکی می باشد، اما در پژوهش های محدودی بی تأثیر بودن این روش آموزشی نیز مطرح شده است. بنابراین، لازم است پژوهش هایی در مورد تأثیر آموزش های مبتنی بر یادسپار در مورد موضوعات مختلف در آموزش پزشکی طراحی و انجام شود تا بعد از اطمینان از مفید بودن آن ها، مورد استفاده قرار گیرد.